මේ ලෝකේ යම් අර්බුද තියෙනවා නම්, ඒ සියලු අර්බුද වලට මුල අනිත්‍ය කියන දේ පිළිබද නොවැටහීම යි.
“අනිත්‍ය
යි” කියන ධර්මය පිළිබඳ ව හොඳට මතකතියා ගන්න. මතක තියාගෙන මේ පිළිබඳව බලවත්
සේ විශ්වාසය ඇතිකර ගෙන එය ජීවිතයට බද්ධ කරගන්න. ඒ විශ්වාසය, අපේ ජීවිතයට
අප‍්‍රමාණ පිහිට පිණිස පවතිනවාම යි. මේ කරුණ ඔයගොල්ලන්ට කවදාහරි උපකාර
වෙනවා. ඒ විශ්වාසය ඔබට උපකාරය පිණිස පවතිනවා ම යි. යමක් අනිත්‍යයි කියන දේ
පිළිගත්තොත්, ඒ පිළිගැනීම අපිට සැප පිණිස පවතිනවාම යි, යමක් අනිත්‍යයි
කියලා අපි තේරුම් ගන්නවා නම්, ඒ තෝරා බේරා ගැනීමෙන්, වැටහීමෙන්, අපට බලවත්
උපකාර ලැබෙන්නේ, ජීවිතයට අර්බුදයක් එනකොට. අර්බුද ඇතිවෙන කොට ඒ වැටහීම
නැත්තම්, අපිට ධර්මයෙන් පිහිටක් ලබාගන්න බැරිවෙනවා. ඒ අර්බුදයට අපි
යටවෙනවා. ඒ නිසා ඒ ”අනිත්‍යය” යි කියන අදහස ”අනිත්‍යය යි කියන සත්‍යයය”
”අනිත්‍ය ධර්මය” අපි බලවත් සේ විශ්වාස කළ යුතුයි. ඒ තුළට පැමිණ වාසය කරන්න
කැමති විය යුතු යි. ඒ තුළට පැමිණ වාසය කළ යුතු යි.
අපි
හොඳින් සුව පහසුවෙන් ඉන්න කොට, අනිත්‍ය සංඥාව හොඳින් පුරුදු කරගන්න ඕනෑ.
එසේ හොඳින් හිතට පුරුදු කරගැනීමෙන්, අපිට අපහසුවක්, අර්බුදයක් එනකොට, ඒ
පුරුදු කරගත්ත ධර්මයට අනුව කල්පනා කරන්න පුළුවන්කම තියෙනවා. එහෙම නැත්තම්, ඒ
ධර්මය අපි පුරුදු කරගෙන නොතිබුණොත් අපිට අර්බුදයක් ඇතිවෙනකොට, අර්බුදයක්
හටගන්න කොට, අපිට පිහිට පිණිස මොකුත් නැතිව යනවා. අපි අර්බුදයෙන් යටවෙලා
යනවා. මොන විදිහෙන්වත් ගැලවෙන්න බැරිව ඒකට ම කොටුවෙලා යනවා. එබදු දෙයක්
තමයි මේ රාග, ද්වේශ, මෝහ නිසා සිතේ ඇතිවෙන්නේ. එකෙන් ගැලවෙන්න තියෙන එකම දේ
”අනිත්‍ය ධර්මය” කෙරෙහි විශ්වාසය ඇතිකර ගන්න එක. ඒ පුරුදු කරගැනීමෙන් පමණ ම
යි, සුවපහසුව ඇතිවන්නේ. ඒ නිසා ඒ ධර්මය හොඳට පුරුදු කරගන්න.
විශේෂයෙන්
මතක තියාගන්න, මේ ලෝකේ යම් අර්බුද තියෙනවා නම්, ඒ සියලු අර්බුද වලට මුල
අනිත්‍ය කියන දේ පිළිබද නොවැටහීම යි. අනිත්‍ය පිළිබඳ වැටහීමක් තිබුණත්
අර්බුද ඇතිවෙන්න පුළුවන්. අර්බුද ඇතිවෙනවා, ඇතිනොවී තියෙන්නේ නෑ. අර්බුද
නැත්තම් ඒක ලෝකයක් නෙමෙයිනේ. අර්බුද නැත්තම් ඒක ජීවිතයකුත් නෙමෙයිනෙ. නේ ද?
ජීවිතය කියන්නේ අර්බුදයක් ම යි. මේ ජිවිතය තියෙන්නේ රාග , ද්වේෂ, මෝහ
වලින් වෙළිලා. ඒ තුළ ම යි ඉන්නේ. එහෙනම් රාග, ද්වේෂ, මෝහ කියන්නේ අර්බුද
සකස් කරන උල්පත. අර්බුද එන උල්පත. ඉතින් ඒ තුළනේ බහුතරයක් දෙනා ඉන්නේ. ඒ
නිසා එතන අර්බුද හටගන්නවා. ඒනිසා අපිට ගැලවෙන්න තියෙන එකම දේ ”අනිත්‍ය යි”
කියන වැටහීම අපි තුළට පමුණුවාගෙන වාසය කිරීම. එතකොට යම් කිසි අර්බුදයක්
ඇතිවුනහම ඒක අනිත්‍යයි කියන අදහස අපි තුළට අවොත් අපි ඒකට යටවෙන්නෙ නෑ. අපේ
හිතට අර්බුදයක්, ගැටළුවක්, පීඩාවක් ආවොත් එන්නෙ, එක්කෝ රාගය නිසා, නැත්තම්
ද්වේශය නිසා, එහෙමත් නැත්තම් මෝහය නිසා. අපි තේරුම්ගත්තොත් “මේක
අනිත්‍යයි” කියලා අපි ඒකට යට වෙන්නේ නෑ. එතකොට අනිත්‍යයි කියලා තේරුම්
ගත්තොත්, පිළිගත්තොත් ඒ සමඟම අපිට මොකක්ද උපදින්නේ? ඔන්න අර්බුදයක්
හටගන්නවා. අර්බුදයක් හටගත්ත ම අපි තුළ හට ගන්නේ මොකක්ද? ඉවසීම නැතිකම.
අර්බුදයක් හටගත්ත ම ඉවසීම නෑ. ඉවසීම නැතිවෙලා යනවා. ඇයි ඒකට අපි යටවෙලා
ගිහිල්ලා. මේක අපේ ජිවිතයේ නැද්ද? තියෙනවා. තිබුණා. එහෙනම් අපි “අනිත්‍යයි”
කියන වැටහීමට ආවොත්, ඒ තුළින් ම අපිට ඉවසීම උපදිනවා. ඉවසීම ඇතිවෙනවා.
එතකොට අපි ඉවසිමෙන් ඉන්නවා.
ඒක
මේ වගේ. අපි හිතමු අඳුරට බය කෙනෙක් ඉන්නවා. කලුවරට බය කෙනෙක් ඉන්නවා. තද
කරුවලක් එනකොට එයාට මොකද හිතෙන්නේ? කරුවල වෙන්න වෙන්න මොකද හිතෙන්නේ? එයා
බය වෙනවා. බයේ ගැහි ගැහී ඉන්නවා. එයාට හිතෙන්නේ, “එළිය වැටෙන්නෙ නැතිවෙයි”
කියලා. “රාත්රිය දිගට ම තියෙයි” කියලා නේද? නමුත් මේ රාත්රිය ගෙවිලා
යයි කියලා හිතෙන කෙනාට, මේ රාත්රිය ගෙවෙයි කියලා විශ්වාසය තියෙන කෙනාට,
මොකද හිතන්නේ. එයා බිත්ති මුල්ලකට වෙලා ඇස් ඇරගෙන හරි ගුලිවෙලා හරි ඉන්නවා.
ඇයි එයා දන්නවා. “මේ රාත්රිය ගෙවිලා යනවා. එළිවෙනවා” කියලා. නමුත් එයා
රාත‍්‍රි‍්‍රයට බයයි. ඒ බය විඳ විඳ එයා බිත්ති මුල්ලේ හරි ගුලිවෙලා හරි ඇස්
අරගෙන හරි ඉන්නවා. සිංදුවක් කියකියා හරි ඉන්නවා. ඇයි එයා දන්නවා, “මේ රැය
ගෙවෙනවා” කියලා. එහෙම නොදන්න කෙනා, අප‍්‍රමාණ දුක් විදිනවා. එයා හිතනවා “ඒක
ගෙවෙන්නෙ නෑ” කියලා. එසේ හිතුවත් ගෙවෙනවා නේ ද? එහෙම හිතුවත් රැය ගෙවිලා
යනවා. දැන් එයා හිතන්නේ ගෙවෙන් නෑ කියලා. නමුත් රැය ගෙවිලා ගිහිල්ලා. එයාට
එළිවුණත් වැඩක් නෑ. ඇයි දුක් විඳිනවා නේද? මම කියන එක වැටහුණා ද? එයා කර්කෂ
විදිහට දුක් විඳලා. හැබැයි එළිවෙලා. එළිවුනත් ඒකෙ සැප නෑ. එයා දුක්
විඳිනවා.
ඒ
නිසා තේරුම්ගන්න, අඳුරට නිත්‍ය බවක් නෑ. අන්ධකාරයට නිත්‍ය බවක් නෑ.
ජිවිතයට අඳුර උපදින්නේ රාග, ද්වේෂ, මෝහ තුළින්. මේ අකුසල් නිසා නොයෙකුත්
අර්බුද ඇතිවෙනවා. ඒ අර්බුද වලට යට වෙන්ට එපා. යටවෙන්නේ ධර්මය කෙරෙහි තියෙන
විශ්වාසය බලවත්ව නැතිවුනොත්. ඒ නිසා හොඳට ම තේරුම්ගන්න, පිළිගන්න,
“අනිත්‍යයි ” කියන ධර්මය. එතකොට අර්බුද ගෙවිලා යනවා. ඉතින් යම් කලක අනිත්‍ය
කියන දේ වැටහෙන්න වැටහෙන්න අපේ ජිවිතයේ අර්බුද තුනීවෙලා යන්න පටන් ගන්නවා.
මේ ලෝකයේ කවුරුත් අනිත්‍ය කියන දේ වටහා ගත්තොත් අර්බුද කොහෙත් ම නෑ. ඉතින්
අපේ ජිවිතයේ අනිත්‍ය හොඳින් තේරෙන්න තේරෙන්න වැටහෙන්න වැටහෙන්න අර්බුද
ගෙවිලා ය යි. ඒ නිසා අපි “අනිත්‍ය” කියන ධර්මය කෙරෙහි බලවත් විශ්වාසයකට
එන්න ඕනෑ. ඒ විශ්වාසයට ආවා කියලා, පිළිගත්තා කියලා එක පාරට ම අකුසල්
ගෙවෙන්නේ නෑ. අනිත්‍ය සංඥාව අපේ හිතේ පිහිටියා කියමුකො. පිහිටියා කියලා එක
පාරට රාග ද්වේෂ මෝහ ගෙවෙයි ද? ගෙවෙන්නේ නෑ. ඇයි අනිත්‍ය සංඥාව තුළ
පිහිටියත් අනිත්‍ය සංඥාව පුරුදු කරමින් හිටියත්, අපිට යම් වෙලාවක අර්බුද
එන්න පුළුවන්. සිහිය පිටගිය වෙලාවට අපිට යම් යම් අර්බුද එන්න පුළුවන්. රාගය
ඉස්මතුවෙන්න පුළුවන්. ද්වේෂය ඉස්මතුවෙන්න පුළුවන්. මෝහය ඉස්මතුවෙන්න
පුළුවන්. අකුසලයෙන් හිත වැහිලා පීඩා එන්න පුළුවන්. ඉතින් ආන්න ඒ වෙලාවල දී
හොඳ සිහිය උපද්ද ගත්තොත්, “මේක අනිත්‍යයි නෙ අපි මේකට අහුවෙන්න හොඳ නෑ”
කියල කල්පනාව උපදවා ගත්තොත් අපි දිනනවා. අපිට සුවපහසුව ඇතිවෙනවා. එහෙම
නැත්තම් අපි කර්කෂ දුක් විදිනවා. ඒ නිසා හොඳට මතක තියාගන්න. මතක තියාගෙන
“අනිත්‍යයි ” කියන අදහස හොදින් උපදවා ගන්න.
අනිත්‍යයි
කියන අදහස හොඳින්, බලවත්ව, තියාගත්තොත් අපිට සැප පහසුව පිණිස ඒක උපකාර
වෙනවා ම යි. ඉතින් ඒ විදියට තේරුම් අරගන්න. ඔයගොල්ලන්ට ගැටළු එන්න පුළුවන්.
එතකොට සිහියට ගන්න “මේක අනිත්‍යයි, මේක නැතිවෙයි, අපි මේකට කොටු වෙන්න හොද
නෑ”, කියන කාරණාව. එතකොට යම් කලකදි අපිට ඒ කල්පනාව පහසුව පිණිස පවතිනවා.
එහෙම නැත්නම් අර්බුදය ගෙවිලා යනකොට අපි ගොඩාක් පැති වලින් දුර්වල වෙලා.
අන්ධකාරයට බය කෙනා අන්ධකාරයෙ ඉන්නකොට එහෙට මෙහෙට දඟලනවා, කෑ කොස්සම් ගහනවා,
අන්තිමට එයා නැති ප‍්‍රශ්ණයක් හදා ගෙන, නැති අබාධ හදාගෙන.
ජීවිතයේ
ප‍්‍රශ්ණ ඇතිවෙනවා, අර්බුද ඇති වෙනවා. ඒ වගේ වෙලාවට “මේක අනිත්‍යයි ” කියන
වැටහීම තිබුන කෙනා පාඩුවේ ඉන්නවා, ඉවසගෙන ඉන්නවා. කලක් යනකොට ඒවා ගෙවිලා
යනවා. ඒ නිසා අනිත්‍යය කියන කාරණාව හොඳට තේරුම්ගන්න. ඒක පිළිගෙන වාසයකරන්න.
ඒක තේරුම්ගන්න කෙනාට සිහිය පිටගියත් තේරුම්කරලා දෙන්න පුළුවන්. “ඕක වෙනස්
වෙනවා කලබල කරගන්න එපා” කිව්වහ ම එයා ඒක පිළිගෙන ඉන්නවා. සුවපත් බවට
පත්වෙනවා.
දැන්
බලන්න අපේ ජිවිතයේ පුංචි කාලේ, අපිට අර්බුද ඇවිල්ලා නැද්ද? හොඳට සිහිකරන්න
පුංචි කාලේ. අපිට බලවත් පීඩා ඇවිල්ලා නැද්ද? දැන් ඒවා කෝ? අතීතය බැලුවොත්
එහෙම, කොච්චර අපි අඩලා, වැළපිලා ඇත් ද? කොච්චර බය ඉපදිලා ඇත්ද? මරණ බය ආපු
වෙලාවල් නැද්ද? ඒවා ගෙවිලා ගිහින් නේද? ඉතින් ඒ වගේ තමා දැන් යම් අපහසුවක්
තියෙනව නම්, ඒකත් ගෙවෙනවා. අනාගතයේ යම් අපහසුවක් ආවොත් ඒකත් ගෙවෙනවා. ඒ
නිසා අනිත්‍ය කියන දේ තේරුම්ගන්න. එසේ තේරුම්ගන්න කෙනා ඉවසගෙන ඉන්නවා.
ඉවසීමේ ගුණය එනවා. ඊට පස්සේ අපි තව දුරටත් ධර්මයේ පිහිටියොත් ඒ ආපු අර්බුදය
ධර්මය තුළින් ම විසඳගන්න එයාට, අවස්ථාවක් එනවා. අර්බුදයක් ආවොත් මුලින් ම
අපි හිතන්න ඕනෑ “මේක අනිත්‍යයි, මේක වෙනස්වෙලා යනවා” කියලා. එතකොට එයා කළබල
වෙන්න නෑ. ඊට පස්සේ බලන්න, අපි පුරුදු කරගත්තා වූ යම් ධර්මයක් මඟින් ඒක
විසඳගන්න පුළුවන්ද කියලා? යම් බණ භාවනාවක් පුරුදුකරල තිබ්බ නම් ඒ බණ භාවනාව
කිරිමෙන් , එයාගේ ප‍්‍රශ්ණ දුරුවෙලා යනවා. එහෙම නැත්තම්, ඉගෙනගත්ත ධර්මයක්
තියනවා නම්, ඒ ධර්මය සිහිකරන්න. එතකොට ගෙවිලා යනවා. එහෙම නැත්තම්, කරන
කටයුත්තක් තියෙනවා නම් ඒ කටයුත්ත වෙනස් කරලා, වෙන කටයුත්තක් කරන්න. එතකොටත්
ඒ ප‍්‍රශ්නය අමතක වෙලා යනවා. එහෙම නැත්තම් ඒක අමතක කරලා දාන්න බලන්න.
එහෙමත් නැත්තම්, ඒක සුදුසු කෙනෙක් එක්ක කතාකරන්න. එතකොට ගෙවිලා යනවා. ඒක
නැතිවෙලා යනවා.
මේ
ලෝකේ නිත්‍ය දෙයක් නෑනේ. නිවන විතර යි වෙනස් වෙලා යන්නේ නැත්තේ. අනිත්
ඔක්කොම වෙනස් වෙලා යනවා. එහෙම තැනක යම් චිත්ත පීඩා ආදී දේ ආවට කළබල වෙන්න
එපා. කළබල නොවී අනිත්‍යයි කියන වැටහීම තියාගෙන ඉන්න. ඊළඟට හුරු කරගත්තා වු
ධර්මයන් පුරුදු කරගන්න. මම විශේෂයෙන් අර බණ භාවනා ගැන කිව්වෙත්, බණ භාවනා
ක‍්‍රමානුකුලව දවස පුරා කරන කෙනාට මේ චිත්ත පිඩා නැති කරගන්න පහසුවක් වෙයි.
මොකද බණ භාවනා හුරුවෙනවා කියන්නේ, එතන රාග, ද්වේශ, මෝහ වැඩෙන තැනක්
නෙමෙයි. ගෙවෙන තැනක්. බණ භාවනා නොකරන තැන රාග , ද්වේෂ, මෝහ වැඩෙනවා. එතන
සතිපට්ඨානයෙන් ඈත.
එතකොට
ඒක හරියට ගින්න වගේ. ගින්න පත්තුවෙවී තියෙනවා. අපි යම් තැනකින් ආවරණය
කළොත්…? ඔන්න දැන් ලාම්පු දැල්ලක් තියෙනවා. අපි ඒක යම් දේකින් ආවරණය
කරනවා. ටික වෙලාවක් යනකොට ගින්න නිවිලා යනවා නේ ද? අන්න ඒ වගේ, හිතේ තියෙන
රාග, ද්වේෂ, මෝහ වැඩෙනවා අපි බණ භාවනා නොකරන කොට. වැඩිලා වැඩිලා අන්තිමට වද
වේදනා දෙනවා. නමුත් අපි සතිපට්ඨානයට එනවානම්, බහුල වශයෙන් සතිපට්ඨානය තුළ
වාසය කරනවානම්, රාග, ද්වේෂ, මෝහ තුනීවෙන්න ගන්නවා. තුනී වෙලා වෙලා වෙලා
සුවපහසුව ඇතිවෙනවා. තවදුරටත් බහුල වශයෙන් සතිපට්ඨානය වඩන්න වඩන්න ඒ අකුසල්
ගෙවිලා ම යනවා.
එනිසා
අනිත්‍ය කියන විශ්වාසයත් එක්ක බණ භාවනා ක‍්‍රමානුකුලව දවස පුරාම කරන්න
හුරු කරගන්න. එතකොට අපිට මේ ධර්මයෙන් මහත් වු පිහිටක් පිළිසරණක් ලබා ගැනිමේ
ඉඩකඩ තියෙනවා. තාම තියෙනවා. බලවත් විශ්වාසයෙන් තමා අපි ඔයගොල්ලන්ට මෙහෙම
කියන්නේ. ඔයගොල්ලො ඒ ලාභය ලබාගනී කියන හැඟීම අපිට තියෙනවා. අපි කරන්න
පුළුවන් හැම උපකාරයක් ම කරනවා. ඒ නිසා අපි මේ කියන කාරණා හොඳින් අරගෙන,
දරාගෙන තමන්ගේ ජිවිතයට සැප සළසා ගනිත්වා! කියලා, අපි ආශිර්වාද කරනවා.
සියලු දෙනාට ම තෙරුවන් සරණයි!
පින්වත් නාවලපිටියේ අරියවංශ ස්වාමීන් වහන්සේ
No comments:
Post a Comment